اتمام ماه ششم و آغاز شروعی جدید

سلام پسر عزیز مامان.. سلام همه ی عمر و نفسم.. جان مادر به فدای قد و قامت کوچک و دست و پای تپلی و نقلی ات... الهی مامان فدای همه ی خوشمزگی هات... نوشتن از شش ماهگی جگر گوشه ات کار سختی است..غمی نامعلوم کنار همه ی واژه هایت پیدا میشود... پسرم نیم ساله شده، مدت کوتاهی است به او آب میدهیم زیاد نه آخر مگر شش ماهه چقدر آب میطلبد؟؟؟

برایم سخت است از شیرینی هایت بنویسم... بغض میگیردم و دل رباب آتشم میزند.....

اما مینویسم... مینویسم تا بدانی امامت،کسی که نام زیبایش را برتو گذاشتیم (البته همین برایمان روضه ی مصوری است) از شیرین ترین دلبستگی اش هم برای دین میگذرد...مینویسم تا بدانی یک سرباز واقعی باید ازهمه ی داشته هایش بگذرد،حتی از شیرین ترین ها...تا به مقتدایش اقتدا کرده باشد...

مینویسم برای روزی که گذرت اینجا میفتد... برای خودم تا فراموشم نشود امانتی..با همه ی شیرینی ها و  با همه ی لبخندها و دلبستگی هایت به من یعنی مادر...

نیمه شب است، تو را خواباندم کنار پدر و بعد از درست کردن آرد برنج خانگی برای غذای کمکی جناب گل پسر، از  آرامش شب بهره میبرم و سری به اینجا میزنم،میدانم پنج شنبه ی گذشته یعنی 26 دی شش ماهت تمام شد و امروز سه شنبه  1 بهمن است،هم فرصت نکردم هم به دلایلی که در بالا گفتم حس اش نمی آمد بیایم و شش ماهگی  و نیم سالگی ات را تبریک بگویم...

دردانه ی معصوم ام شش ماه از آمدنت و حضور قشنگت در زندگیمان به سرعت برق و باد گذشت..روز بروز شیرین تر شدی و مارا بیشتر عاشق خودت کردی.. دوستت داریم به پهنای آسمان... در تصورت نمیگنجد،من که هیچ...شاید چون مادرم باورش کمی آسان باشد،نمیدانی که بابای مهربانت چقدررررررر عاشقانه دوستت دارد و برایت زحمت میکشد،دستش را از همین جا به پاس همه ی کمک هایی که با روی باز در نگهداری ات به من میکند، میبوسم.... دنیایی ازت ممنونم عزیز دلم...

جای خودت را حسابی توی دلمان باز کردی^* بس که خوردنی هستی ماشالله...بهرحال شش ماهگی ات که در ایام ولادت پیامبر خوبی ها حضرت محمد ص و امام ششم (چه حسن تصادفی) امام جعفر صادق ع بود،یه عاالمه مبارک عشق کوچکم...

وصف ماه ششم در پست بعدی

 *خدایا ما را دچار غفلت نکن *